Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Κόψε και μοίρασε



στίχοι Λίνα Δημοπούλου/μουσική Αντώνης Μιτζέλος

Τι άλλαξε; τι χάλασε;
λες και πάνω στο διάφανο φως
μελάνι στάλαξε.
Πού χάνεσαι; πού τρέχει το βλέμμα;
ποια αλήθεια μου κρύβει ο καπνός
ή μήπως κρύβει ψέμα;

Θα κοιτώ στα μάτια σου
θα ρωτάω μέχρι να μου πεις
θα χτυπώ στα βράχια σου
ως το τέλος της σιωπής.

Τι ξέφτισε; τι έσπασε;
λες και επάνω μου χούφτες γυαλιά
η νύχτα πέταξε.
Ποιος έφταιξε και ποιον ν' αθωώσω;
να σε πάρω ξανά αγκαλιά
ή μήπως να θυμώσω;

Θα κοιτώ στα μάτια σου
θα ρωτάω μέχρι να μου πεις
θα χτυπώ στα βράχια σου
ως το τέλος της σιωπής.

Κόψε και μοίρασε στα δύο
πάντα η αγάπη θέλει δύο
δυο να γελούν στο ίδιο αστείο
δυο να ζεσταίνουνε το κρύο
δυο να μοιράζονται αμαρτία και θεό.

Κόψε και μοίρασε στα δυο
πάντα η αγάπη θέλει δυο
δυο μονομάχους στο πεδίο
δυο στο μαζί και στο αντίο
δυο να μοιράζονται τα πάντα ή το κενό.

4 σχόλια:

Γιώργος είπε...

Δυνατοί στίχοι.. Δυνατό refrain...

Κι αυτό το 'Δύο' στο crescento του τέλους είναι να μην το ακούς μόνος στο αμάξι... Έχεις φύγει...

Πανδώρα είπε...

@ Γιώργος

Απίθανη η Ζουγανέλη Γιώργο. Και το συγκεκριμένο κορυφαίο. Και φυσικά είναι να κόβεις φλέβες ακούγοντάς το χωρίς παρέα.

Καλό απόγευμα

Γιώργος είπε...

Μου το 'χεις κολλήσει... Περνάω κάθε μέρα και το ακούω... Φλέβα δεν μου 'μεινε...

:-)

Πανδώρα είπε...

@ Γιώργος

Μερικές αθένειες είναι επικίνδυνα κολλητικές :-)
Κομμένες φλέβες; Ω, ναι: "λες και πάνω μου χούφτες γυαλιά η νύχτα πέταξε".

Καλό απόγευμα