Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Σιωπή
στίχοι Παύλος Παυλίδης/μουσική Ξύλινα Σπαθιά
Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ' το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε
στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε
τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή
θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε
στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Μπράβο... Εξαιρετικό...
Φιλιά... Καλό τριήμερο...
Σ' ευχαριστώ πολύ Γιώργο μου.
Καλό τριήμερο και σε σένα.
Φιλιά.
Ήρθα με το ξύλινο σπαθί μου να σου πω ότι διάλεξες πολύ όμορφο τραγούδι.
Για τις μάγισσες πάντως, αλήθεια λένε :-)
Χίλια μαγικά φιλιά τού βυθού...
@ bd
Μην αφήσεις βυθό για βυθό ανεξερεύνητο εσύ!
Για τις μάγισσες καλά το είχα υποψιαστεί :-)
Φιλιά άνωσης με φυσαλίδες
Kαι οι μάγισσες παίζουν τον ρόλο τους σ'αυτή την ιστορία κι ας μην το ξέρουν..το γνωρίζουν οι υποψιασμένοι.
Αρκεί η υποψία να της προλάβει...αλλά έχω μια υποψία πως τίς προλαβαίνουν..ακούω καμπάνες από τον βυθό.
καλό βράδι
υ.γ. άργησα αλλά τα κατάφερα να δηλώσω και εγώ ταπεινά αναγνώστρια σου
@ theprincessandtheowl
Καλώς όρισες! Ο βυθός κρύβει πολλά ανεξερεύνητα μυστικά κι αυτοί που κατεβαίνουν μέσα του για να τα ψάξουν είναι κάτι παραπάνω από γενναίοι. Καμιά φορά τους μαγεύουν οι σειρήνες του βυθού με τις μελωδίες τους και τους κρατάνε για καιρό φυλακισμένους. Στο τέλος όμως πάντα καταφέρνουν να ξεφύγουν.
Μερικοί άνθρωποι μοιάζουν θαύματα της φύσης ή ξοτικά. Πολλές φορές δε στέκονται πάνω κι από τη φύση. Όποιος τους έχει ζήσει από κοντά ξέρει καλύτερα για τι πράγμα μιλάω.
Καλό σου βράδυ και καλώς ήρθες στο σπίτι μου
Δημοσίευση σχολίου