Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Τολμώ



(στίχοι Εύη Δρούτσα/μουσική Αλέξης Παπαδημητρίου)

Με συναρπάζεις σα να βλέπω περιπέτεια
είσαι υπερένταση που ξέρω τη συνέπεια
μου είπες, πάντα έτσι θα 'μαι, μη μ' αγγίζεις, θα καείς
κι όμως τολμώ να σ' αγαπώ ότι κι αν πεις.

Τολμώ στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ
τολμώ μέσα στο τούνελ που περνάς ν' ακολουθώ
τολμώ να 'μαι αντίλαλος δικός σου σ' αγαπώ
τολμώ όσα δεν τόλμησε κανείς, εγώ τολμώ, τολμώ.

Στον τόνο θα 'ρθω που μιλάς να σου μιλήσω
δεν εμποδίζομαι, ρισκάρω, θα τολμήσω
σε αγαπάω δε με νοιάζει να πουλήσω μια ζωή
για μια στιγμή που θα σε ζω, μία στιγμή.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήταν τίμιος όμως. Σου το είπε καθαρά: "πάντα έτσι θα 'μαι, μη μ' αγγίζεις, θα καείς"...

Πανδώρα είπε...

Ναι, ήταν. Ποτέ δεν τον κατηγόρησα για το αντίθετο. Τον έχουν πει ταχυδαχτυλουργό συναισθημάτων. Τον έχουν πει αλιέα ανυπεράσπιστων κορασίδων (α, τις καημένες, έκείνες δεν ήθελαν καθόλου να πιαστούν στα δίχτυα του σαν τις τσιπούρες). Τον έχουν κατηγορήσει για θαυματοποιό στημένων παραστάσων. Τον έχουν αποκαλέσει εφευρέτη της τρισδιάστατης εικονικής ερωτικής πραγματικότητας. Τον έχουν πει μάγιστρο που με τα φίλτρα του πλανεύει παιδούλες και τις οδηγεί στην συναισθηματική καταστροφή (sic). Εγώ απλά τον είπα αγάπη!