Να με θυμάσαι και να μ'αγαπάς

(μουσική Σταύρος Ξαρχάκος/στίχοι Βαγγέλης Γκούφας)

Στα μάτια παίζει τ' άστρο της αυγής
ο ήλιος πλένει τ' όνειρο της γης
πλατύ ποτάμι η αγάπη και βαθύ
κουράστηκε και πάει να κοιμηθεί.

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί.

Στα χείλη καίει πικρό μικρό φιλί
ποιο μακρινό ταξίδι σε καλεί
θα φύγεις ξένε, άσπρα τα πανιά
παραμονεύει η λησμονιά.

Για ποιο ταξίδι κίνησες να πας
να με θυμάσαι και να μ' αγαπάς
σου κλέβει η ανατολή μικρό φιλί.

Όταν στον θεό μιλώ

Καλά Χριστούγεννα!

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας

Γράμμα στην αγάπη

Αναίμακτα εγκλήματα

Στάσου πού πας

Πέφτει το φεγγάρι

(στίχοι Γιάννης Δόξας/μουσική Jose Maria Cano)

Το φεγγάρι πέφτει
μέσα στον καθρέφτη
κι όπως το κοιτάζω
πάνω του διαβάζω
φοβερά μυστικά
κι όπως το κοιτάζω
μια ψυχή του τάζω
μη τα πει πουθενά.

Το φεγγάρι πέφτει στο σεντόνι
πώς φοβάμαι τώρα που 'μαι μόνη
πέφτει στο κρεβάτι
πού να κλείσω μάτι
μέσα στις ενοχές
πέφτει στο σεντόνι
και το τσαλακώνει
και βουλιάζω στο χτες.

Εκεί ψηλά το φεγγάρι
είδε πόσες φορές
σ' είχα κάνει να κλαις
και στο χρώσταγε χάρη
τις παλιές σου πληγές
έκανε προσευχές
πέφτει το φεγγάρι.

Το φεγγάρι μες στο πρόσωπό μου
χθες το βράδυ μπήκες στ' όνειρό μου
έκοψα το νήμα
και μου κάνεις σήμα
να πληρώσω το κρίμα
σ' έκανα το θύμα
κι όμως μ' ένα βήμα
θα με πάρει το κύμα.

Εκεί ψηλά το φεγγάρι
είδε πόσες φορές
σ' είχα κάνει να κλαις
και στο χρώσταγε χάρη
τις παλιές σου πληγές
έκανε προσευχές
πέφτει το φεγγάρι.

Το φεγγάρι πέφτει στα μαλλιά μου
έχεις γίνει τώρα η σκιά μου
πόσα σου 'χω κάνει
μια ζωή δε φτάνει
να πληρώνω για χτες
πέφτει το φεγγάρι
πέφτει και το ζάρι
που μετράει ενοχές.

Εκεί ψηλά το φεγγάρι
είδε πόσες φορές
σ' είχα κάνει να κλαις
και στο χρώσταγε χάρη
τις παλιές σου πληγές
έκανε προσευχές
πέφτει το φεγγάρι.

Το φεγγάρι πέφτει στην πλατεία
τώρα περιμένει τιμωρία
όρκο θα σου δώσω
πως θα μετανιώσω
που σε πλήγωσα τόσο
πέφτει το φεγγάρι
κι όπως με κοιτάζει
να πληρώσω διατάζει.

Το μαύρο κουτί

(στίχοι/μουσική Μελίνα Τανάγρη)

Όποιος ανοίξει τα φτερά
και κάνει βόλτες στα ψηλά
ό,τι κι' αν πει εκείνος μέσα του το ξέρει
τίποτα δεν ορίζει πια
κι' η φλογισμένη του καρδιά
εκεί ψηλά κάνει παιχνίδι με μαχαίρι.

Κι' είναι το μαύρο το κουτί ό,τι απομένει
από την πτήση του εκείνη την τρελή
μέσ' στα συντρίμμια η αλήθεια είναι κρυμμένη
κι' αυτή πληρώθηκε με αίμα και ζωή.

Εσύ που αγάπησες πολύ
μ' ένα τσιγγάνικο βιολί
αυτό που φλέγεται εσύ θες να το κάψεις
θα το τραβήξεις το σκοινί
δεν θα μετρήσεις αντοχή
μέσα στο πείσμα και στο πάθος σου θα λάμψεις.

Κι' είναι το μαύρο το κουτί ό,τι απομένει
από την πτήση σου εκείνη την τρελή
μέσ' στα συντρίμμια η αλήθεια είναι κρυμμένη
κι' αυτή πληρώθηκε με αίμα και ζωή.

Μου 'χανε δώσει συμβουλές
κι' είδα του κόσμου τις πληγές
μα δίχως πόνο είναι το τραύμα μόνο λέξεις
και την ορμή του ποταμού
και την πλημμύρα του νερού
με το χεράκι σου πώς να τα συμμαζέψεις.

Κι' είναι το μαύρο το κουτί ό,τι απομένει
από την πτήση μου εκείνη την τρελή
μεσ' στα συντρίμμια η αλήθεια είναι κρυμμένη
κι' αυτή πληρώθηκε με αίμα και ζωή.

Ο Άγγελός μου

(στίχοι Νίκος Μωραΐτης/μουσική Στέφανος Κορκολής)

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω.

Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
κι όπως έπεφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω.

Ο Άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
εσύ.
Ο Άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
εσύ.

Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
εσύ.

Κι όταν μου έστρεφες αργά το μαχαίρι
κι όταν μου έπαιρνες γλυκά τη ζωή
πάλι μια λέξη μοναχά σου χα πει
σ' αγαπάω.

Ο Άγγελός μου, ο άνθρωπός μου.

Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να' χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω.

Ο Άγγελός μου
ο Άγγελός μου, ο άνθρωπός μου.

Εγώ για δύο

(στίχοι Ελεάνα Βραχάλη/μουσική Γιάννης Χριστοδουλόπουλος)

Γράφω εγώ συνθήματα
γράμματα, μηνύματα
και ούτε μια απάντηση
χρόνια έχω συντροφιά
αντί για σένα μια σκιά.

Μόνη τα μεγάλωσα
τα όνειρα που μάλωσα
που κλαίνε, σε ζητούν διαρκώς
μα μου λείπεις δίχως άλλοθι
αχ, τι ζωή παράλογη.

Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ' αυτό τ' αστείο
εγώ για δύο.

Φτιάχνω εγώ καφέ για δυο
και μιλάω στο κενό
σου συζητώ τα νέα μου
σε βλέπω στον καθρέφτη μου
σε νοιώθω εδώ συμπαίκτη μου.

Ένα αστείο η ζωή
δεν έχει πώς, ούτε γιατί
κι εγώ που ζω καιρό για δύο
πια δε γελάω μ' αυτό τ' αστείο
εγώ για δύο.

Αχ λουλουδάκι

(στίχοι Αλέξανδρος Στεφόπουλος/μουσική Kora Michaelian)

Αχ λουλουδάκι μου κλειστό
το φως γιατί αρνιέσαι
μόν' άνοιξε τα φύλλα σου
και μάθε ν' αγαπιέσαι.

Αχ λουλουδάκι σφαλιστό
πάψε να μ' αγγιλώνεις
μόν' άνοιξε τα φύλλα σου
κι άλλο μη με πληγώνεις.

Το τσιγάρο

(στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος/μουσική Μίμης Πλέσσας)

Τι σου 'κανα και πίνεις
τσιγάρο στο τσιγάρο
κι είν' τα πικρά σου μάτια
στο πάτωμα καρφιά
πες μου για δε μ' αφήνεις
με δυο φιλιά να πάρω
απ' τα θολά σου μάτια
τη μαύρη συννεφιά.

Οι πόνοι που σε σφάζουν
πόνοι διπλοί για μένα
σταλάζουν στην καρδιά μου
τα δάκρυα που κλαις
να 'ξερες πώς σπαράζουν
τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακριά μου
και λόγια δε μου λες.

Αμίλητό μου στόμα
φεγγάρι μου σβησμένο
ανάθεμα την ώρα
και τη βαριά στιγμή
όλα για σε τα δίνω
τα δίνω και πεθαίνω
για να μη σε αγγίξουν
ξανά οι στεναγμοί.

Ο βασιλιάς κι εγώ

(στίχοι/μουσική Αφροδίτη Μάνου)

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
αγριεύει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ' αγαπώ.

Απ' τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα πού είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ' εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
βασιλιά της καρδιάς μου κι απ' το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ.

Πρέπει

(στίχοι/μουσική Άκης Πάνου)

Ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούνε παρέα
επεράσαμε ωραία λίγες ώρες μαζί
είναι η πρώτη μας νύχτα, πρώτη και τελευταία
ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούνε παρέα.

Ασφαλώς και το ξέρω πως δεν είμαστε ίδια
μοναχά στα παιχνίδια είμαστε όλοι παιδιά
κι αν εσύ το ξεχάσεις η ζωή στο θυμίζει
και πεθαίνει η αγάπη και σωπαίνει η καρδιά.

Είμαι εκείνη που είμαι κι έχεις όνομα κάποιο
σε χρυσό κόσμο σάπιο δεν χωράω να μπω
κάνε 'κείνο που πρέπει, όλα τα επιτρέπει
το δικό σου το πρέπει, ένα πρέπει θαμπό.

Τι σε νοιάζει εσένα

(στίχοι/μουσική Νίκος Πορτοκάλογλου)

Όλο το ίδιο λες
να σ' αγαπώ δεν θες
δεν θέλεις να πονάω
και με το χτες να ζω.

Δε φταίω και δε φταις
μην έχεις ενοχές
το ήξερα πού πάω
το διάλεξα εγώ.

Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ' αγαπώ
δεν θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.

Δεν θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω
δικαίωμα κανένα
δεν σου ζητώ.

Όλο το ίδιο λες
να σ' αγαπώ δεν θες
δεν θες να περιμένω
εσένα μια ζωή.

Δε φταίω και δε φταις
συγγνώμη μη μου λες
δεν ήτανε γραμμένο
να μείνουμε μαζί.

Και τι σε νοιάζει εσένα
αν σ' αγαπώ
δεν θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω.

Δεν θα μου πεις εμένα
για ποιον θα ζω
δικαίωμα κανένα
δεν σου ζητώ.

Πόσο σε θέλω

(στίχοι Γιάννης (Μπαχ) Σπυρόπουλος/μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας)

Στην άκρη του απείρου
στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει
πόσο σου μοιάζει.

Φωτιά και αέρα
στον κόσμο φοβέρα
στη νύχτα ουρλιάζει
πώς σε τρομάζει.

Σου μοιάζει η σελήνη
πού να 'βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω.

Κόντρα στους νόμους
ερήμου προφήτης
σημάδια στην άμμο
που απόψε θα σβήσεις.

Ασπρόμαυρο μέλλον
σκυφτός μετανάστης
σταθμός στο ραδιόφωνο
που πρέπει ν' αλλάξεις.

Σου μοιάζει η σελήνη
πού να' βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω.

Τολμώ

(στίχοι Εύη Δρούτσα/μουσική Αλέξης Παπαδημητρίου)

Με συναρπάζεις σα να βλέπω περιπέτεια
είσαι υπερένταση που ξέρω τη συνέπεια
μου είπες, πάντα έτσι θα 'μαι, μη μ' αγγίζεις, θα καείς
κι όμως τολμώ να σ' αγαπώ ότι κι αν πεις.

Τολμώ στο ναρκοπέδιο που ζεις να περπατώ
τολμώ μέσα στο τούνελ που περνάς ν' ακολουθώ
τολμώ να 'μαι αντίλαλος δικός σου σ' αγαπώ
τολμώ όσα δεν τόλμησε κανείς, εγώ τολμώ, τολμώ.

Στον τόνο θα 'ρθω που μιλάς να σου μιλήσω
δεν εμποδίζομαι, ρισκάρω, θα τολμήσω
σε αγαπάω δε με νοιάζει να πουλήσω μια ζωή
για μια στιγμή που θα σε ζω, μία στιγμή.

Θέλω κοντά σου να μείνω

Έλα, δώσε. Αυτό είναι! Την κάναμε κούκου!

Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει

(στίχοι Τάκης Καρνάτσος/μουσική Γιάννης Σπανός

Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει
σύμπτωση λες, πες το όπως θες
όμως εγώ θέλω να βρέχει
σαν το νερό
να σ' αγκαλιάζω τις νύχτες που καις.

Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει
δεν φταις εσύ, δεν φταίει κανείς
λες κι ο καιρός χαρές δεν έχει
κι έρχεσαι εδώ για να κρυφτείς.

Κάθε φορά που θα 'ρθεις βρέχει
γίνεσαι φως στη συννεφιά
μα κάθε φορά κάτι τρέχει
φεύγεις μακριά
μόνος ξανά σαν μια γκρίζα σκιά.

Τέτοια ζωή ποιος την αντέχει
ίσως εγώ και η βροχή
μα σ' αγαπώ βρέχει δεν βρέχει
κι αν σ' αρνηθώ
τότε μωρό μου θα φταις μόνο εσύ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Μικρά βεγγαλικά

(στίχοι Κώστας Τζάνος/μουσική Φίλιππος Πλιάτσικας)

Σαν υγρασία πρωϊνή με ζωντανεύεις
στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς
με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο
και με ξυπνάς.

Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη
σε μια οθόνη.

Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
χιλιάδες χρώματα.

Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη
σε μια οθόνη.

Σαν υγρασία πρωϊνή με ζωντανεύεις
και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
πηδάει κλείνοντας τα μάτια στο γκρεμό
και πετάει.

Επαφή

(στίχοι Γιάννης Βουτσάς/μουσική Θεοδοσία Τσάτσου)

Και μια φορά κι ένα καιρό
ήσουν κι εσύ στον ουρανό
και ένα χέρι ελαφρύ
σε ακούμπησε κάτω στη γη.

Σελήνη λάμπει η ψυχή
σε δένει, σ' αφήνει σε μια διαδρομή
λύνω το νου, φεγγάρι χλωμό
μέτρα παιδιού, πονώ, αγαπώ.

Όνειρα ανοίγω
χρώματα αγγίζω
με σένα πυξίδα
θαύματα είδα.

Τ' άστρα κοιτάζω
και κάτι τέτοιες ώρες
πιστεύω λίγο ότι σου μοιάζω
βλέπω το έργο να με κοιτάζει
και σε καλούς καιρούς και σε κακούς
το φως αλλάζει.

Γιατί είναι δύσκολο να ζεις
ξεχνάς πως ήταν στην αρχή
να η ώρα
να η στιγμή
νέα γη
επαφή.

Είμαι απ' αλλού
σκέψου αφού
τίποτα δεν καταλαβαίνω
είμαι απ' αλλού
και μες στο νου
καινούργια ονόματα μαθαίνω.

Μήνυμα κρυφό
για μια παράξενη πατρίδα
φύγε στον ουρανό.

Απέραντο κενό

(στίχοι Θάνος Παπανικολάου/μουσική Βασίλης Γαβριηλίδης)

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο.

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και ν' αγαπώ ό,τι δικό σου με πληγώνει.

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι.

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να 'σαι 'δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει.

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λιώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ό,τι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει.

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι.

Μη βιαστείς να γυρίσεις

(στίχοι/μουσική Κώστας Λειβαδάς)

Χτυπάς την πόρτα πίσω σου και λες θ' αργήσεις
δεν θα μιλήσεις άλλο γι' αυτά
γι' αυτά που διώξαν τη χαρά απ' αυτό το σπίτι
και μας αφήσαν με τα μάτια αδειανά.

Μη βιαστείς να γυρίσεις δίπλα μου
πλάτη γύρνα μου, χρόνο ζήτα μου
μη βιαστείς για να γυρίσεις πάλι δίπλα μου
πες πως χάσαμε, δες πού φτάσαμε
μείνε μακριά.

Καλύτερα από μακριά και πικραμένοι
παρά δυο ξένοι τόσο κοντά
το 'μαθα πια πως οι αληθινά χαμένοι
είναι όσοι κρύψαν της αγάπης τη φθορά.

Μη βιαστείς να γυρίσεις δίπλα μου
πλάτη γύρνα μου, χρόνο ζήτα μου
μη βιαστείς για να γυρίσεις πάλι δίπλα μου
πες πως χάσαμε, δες που φτάσαμε
νιώσε με ξανά.

Η ρίζα του Ιεσσαί

(στίχοι Άρης Δαβαράκης/μουσική Νίκος Αντύπας)

Έτσι όπως κάνεις, έτσι όπως πας
το δρόμο χάνεις και παραπατάς
μη μου ζορίζεσαι
πάει βαθιά η ρίζα του Ιεσσαί.

Το ευχαριστώ που σου χρωστώ
είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα
κι όμως αυτό το ευχαριστώ
δεν έχω βρει τα λόγια να στο πω.

Να μη τρομάζεις, μη σταματάς
μπρος να κοιτάζεις και να μ' αγαπάς
μην απελπίζεσαι
είναι βαθιά η ρίζα του Ιεσσαί.

Να μη τρομάζεις να μ' αγαπάς
μπρος να κοιτάζεις, να μην απελπίζεσαι
κι όταν δειλιάζεις και δεν τολμάς
να μ' αγκαλιάζεις και να προχωράς.

Το ευχαριστώ που σου χρωστώ
είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα
το σ' αγαπώ αυτό
ακόμα ψάχνω τρόπο να στο πω.

Το ευχαριστώ που σου χρωστώ
είναι βαθύ, βαθύτερο απ' τον έρωτα
κι όμως αυτό το ευχαριστώ
δεν έχω βρει τον τρόπο να στο πω.

Σ' ακολουθώ

(στίχοι/μουσική Μάνος Λοΐζος)

Σ' ακολουθώ, στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό.
Σ' ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που 'χεις στο λαιμό.

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με
μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ' αφήνεις μόνο θα χαθώ.

Σ' ακολουθώ και πάνω σου κολλάω
σαν φανελάκι καλοκαιρινό.
Σ' ακολουθώ σ' αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ' ακολουθώ.

Δες καθαρά

(στίχοι Νίκος Μωραΐτης/μουσική Calogero)

Αν θα βγεις, δε θα βγω, μέσα θα κλειστώ
ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ, θα γελάω, θα φυσάω τον καπνό
και θα λέω δεν πονάω, μα βαθιά θα πονώ.

Η καρδιά, η καρδιά μου, έτσι είναι η καρδιά
θα τη βρω, θα την πιάσω, θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά
και θα λέω, είμαι εντάξει, μα δεν θα 'μαι καλά.

Δες καθαρά
για σένα υπάρχω
δες καθαρά
εσένα θα 'χω
πάντα βαθιά
σαν σφαίρα στην καρδιά.

Κι αν με δεις κι αν σε δω, έναν ξένο κοιτώ
και δεν θα σε γνωρίζω και δεν θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή, σαν νερό
και εγώ δεν θα σ' έχω και θα λέω δεν πονώ.

Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό
ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ
και θα λέω, δεν πονάω, μα βαθιά θα πονώ.

Δες καθαρά
για σένα υπάρχω
δες καθαρά
εσένα θα 'χω
πάντα βαθιά
σαν σφαίρα στην καρδιά.

Δες καθαρά
αυτή η φωνή
για σένα ξεσπά
για σένα αντηχεί
πιο δυνατά
για σένα τραγουδά.

Ό,τι χάνεις

(στίχοι/μουσική Μελίνα Τανάγρη)

Ό,τι χάνεις μη το κλαις
μη κολλήσεις στις στροφές
μαζί μου έλα τώρα
για να περάσει η μπόρα.

Ό,τι χάσεις άσ' το εκεί
κι αν ξανάρθει πάει να πει
πως ήτανε δικό σου
για σένα κι ακριβό σου.

Περνάς το ζόρι και μετά, κάτι γίνεται
μια καινούρια ζωή
ένα αιώνιο φιλί
σου χαρίζεται.

Όταν χάνεις με μαγκιά
γίνονται όλα πιο ελαφριά
σα να πατάει η γάτα
κι έχω καλά μαντάτα.

Ό,τι χάσεις και το θες
θα ξανάρθει από το χθες
και με λαχτάρα πόση
τα όνειρα θα σώσει.

Περνάς το ζόρι και μετά, κάτι γίνεται
μια καινούρια ζωή
ένα αιώνιο φιλί
σου χαρίζεται.

Ό,τι χάσεις και το δεις
με τα μάτια της ψυχής
ο πόνος του περνάει
σαν τις βροχές του Μάη.

Άμα χάσεις, αν χαθείς
μη φοβάσαι να το πεις
θα βγούμε κερδισμένοι
κι ας είμαστε χαμένοι.

Περνάς το ζόρι και μετά, κάτι γίνεται
μια καινούρια ζωή
ένα αιώνιο φιλί
σου χαρίζεται.

Έφυγα

(στίχοι/μουσική Χάρις Αλεξίου)

Έφυγα απ' τον παλιό εαυτό μου
Δεν ξέρω τι ήτανε δικό μου απ' ό,τι έζησα
Όποιος δεν είναι εδώ κοντά μου, ανήκει αλλού
Ήρθε ο καιρός να δω το συρματόπλεγμά μου
Ριγμένο κάτω, πατημένο, το παραθύρι μου παρμένο
Δεν είμαι πια ίδια με χτες, δεν τρέχω πίσω από πληγές
Λυπάμαι μόνο που δεν έχω κάποιου το βλέμμα να προσέχω
Μα τώρα... έφυγα.

Έφυγα απ' την ανάγκη μου "να υπάρξω"
Πίστευα ότι θα τρομάξω, μα ύστερα σκέφτηκα
Ό,τι αγάπησα έχει μπόι
Κι ό,τι αγαπώ, θέλει τα μάτια μου ανοιχτά, το χθες να μη με τρώει
Να περπατήσω στις σιωπές μου, να θυμηθώ τις προσευχές μου
Κι ας είμαι πια άλλο σκαρί, δεν είν' το κάρμα μου βαρύ
Δεν θέλω άλλο να διαφέρω, θέλω αν μ' αγάπησες να ξέρω
Μα τώρα... έφυγα.

Κι αν σε ονειρευτώ μια μέρα πάλι
Κι αν στο ταξίδι μου τυχαία θα σε βρω
Δεν θα' μαι αυτή που ξέρεις, θα 'μαι κάποια άλλη
Που ίσως σ' αγαπήσει κόντρα στον καιρό.